Ցուցահանդեսը, ամենաընդհանուր իմաստով, իրերի կազմակերպված և որոշակի հստակ նպատակով ներկայացումն է նախապես որոշված միջավայում՝ նախապես ընտրված թիրախի համար: Ցուցահանդեսներն ավանդաբար տեղի են ունենում մշակութային կամ կրթական միջավայրում, ինչպիսիք են թանգարանը, արվեստի պատկերասրահը, այգին, գրադարանը, ցուցասրահը և այլն, սակայն կոմերցիոն և տնտեսական ցուցահանդեսներն ինչպիսիք են օրինակ համաշխարհային տոնավաճառներն արդեն դարեր շարունակ ամրապնդել են իրենց դիրքերը և գնալով տարածվում են և հաստատվում շատ երկրներում: Բոլոր ոլորտները կարող են օգտագործել և օգատգործում են ցուցահանդեսային ձևաչափը որպես հասարակության, հետաքրքրվածների կամ պոտենցիալ գործընկերներ (հաճախորդների, լսարանի) հետ շփման գործիք: Ցուցահանդեսները միշտ սահմանված են որոշակի ժամկետների մեջ և սովորաբար նախատեսվում են բացվել և փակվել որոշակի ամսաթվերի: Ցուցահանդեսի անցկացման վայրը ևս նախապես ֆիքսվում է, սակայն կան նաև շրջիկ ցուցահանդեսներ, որոնք որոշակի ժամկետներում փոփոխում են իրենց անցկացման վայրը: Օրինակ կան ցուցահանդեսներ, որոնցում ցուցադրվում են Ժամանակավոր ցուցանմուշներ, որոնք հաստատությունից հաստատություն են տեղափոխվում և համարվում են ճամփորդող ցուցանմուշներ: Չնայած ցուցահանդեսները կաորող են թվալ սովորական իրադարձություններ՝ ցուցահանդեսի հայեցակարգը բավականին լայն է և ներառում է բազմաթիվ փոփոխականներ: Ցուցահանդեսի որպես գործիքի կիրառման դաշտը շատ լայն է: Ցուցահանդես է համարվում ինչպես Համաշխարհային մեծ տոնավաճառը, այնպես էլ մեկ արվեստագետի անհատական ​ ցուցադրությունները կամ ընդամենը մեկ ապրանքանիշի ցուցադրությունը:
Ցուցահանդեսների կազմակերպումն ու անցկացումը պահանջում է անհատական աշխատանք ցուցահանդեսին ներկայացվող բոլոր մասնակիցների (ապրանքատեսակների, ցուցադրվող նմուշների, կազմակերպությունների, անհատների) հետ, միջոցառումների արդյունավետ պլանավորում, կառավարում, իրադարձության առաջխաղացում, տարածում և լոգիստիկա։ Ցուցահանդեսների կազմակերպումը ենթադրում է տարբեր մասնագիտական բլոկերի ներգրավվածություն և համարվում է ամենաբազմապրոֆիլային ոլորտներից մեկը: Ցուցահանդեսը որպես հստակ ձևաչափով հաղորդակցության գործիք սկսել է կիրառվել 19-րդ դարում, սակայն մինչ այդ անցկացվել են տարբեր ժամանակավոր ցուցահանդեսներ, հատկապես մեծ քաղաքներում, հիմնականում նոր արվեստի կանոնավոր ցուցադրություններ: «Գեղեցիկ արվեստների ակադեմիա»-ի Փարիզի սալոնը դրանցից ամենահայտնին էր՝ սկսած 1667 թվականից և բաց էր հանրության համար 1737 թվականից: 18-րդ դարի կեսերին ևս շարունակվեց նույն դինամիկան: Լոնդոնում Թագավորական ակադեմիայի ամառային ցուցահանդեսն անցկացվում է ամեն տարի 1769 թվականից ի վեր: 19-րդ դարի կեսերին Եվրոպայի նոր ազգային թանգարաններից շատերը գործում էին և ցուցադրում էին իրենց սեփական հավաքածուները: «Բրիտանական թանգարանում ժամանակավոր ցուցադրությունների ժամանակագրությունը» տանում է 1838 թվական։ «World Expo»-ի կամ «World’s Fair»-ի համընդհանուր ցուցահանդեսի ավանդույթը սկսվել է 1851 թվականին Լոնդոնում կայացած Մեծ ցուցահանդեսից: Դրանք անցկացվում են միայն մի քանի տարին մեկ: Փարիզի Էյֆելյան աշտարակը կառուցվել է «Exposition Universelle»-ի համար (1889) և ծառայել էորպես գլխավոր մուտքի կամար։